مجله فانوس توانمندسازی جوانان از طریق رسانه
مطالب مرتبط
EDO(Extended Data out RAM)
در سال ۱۹۹۵، نوع جدیدتری از حافظه به نام Extended Data out RAM ابداع گردید که در سیستم های پنتیوم مورد استفاده قرار گرفت. EDO( شکل اصلاح شده ای از FPM) گاهی اوقات با نام Hyper Page mode نیز مطرح می شود. تکنیک EDO توسط شرکت Micron Technology ابداع گردید. اگرچه شرکت Micron Technology، مجوز محصول خود را به تعداد زیادی از شرکت های سازنده حافظه کامپیوتر اعطا نمود. حافظه EDO دارای تراشه های مخصوصی است که امکان یک همپوشانی زمانی را بین دسترسی های متوالی فراهم می کند. نام Extended Data out RAM از این حقیقت برگرفته شده است که برخلاف FPM، درایورهای خروجی داده روی تراشه، هنگامی که کنترلر حافظه آدرس ستون را برای شروع سیکل بعدی حذف می کند، غیرفعال نمی گردد. این کار امکان می دهد تا سیکل بعدی حافظه با مورد قبلی همپوشانی نموده و سبب صرفه جویی زمانی به میزان ۱۰ نانوثانیه به ازای هر سیکل می گردد.
نقش EDO در جهت سرعت بخشیدن به حافظه آن است که با فعال نگه داشتن کنترلر حافظه برای شروع یک دستورالعمل جدید، آدرس ستون( ضمن خواندن داده ها در آدرس فعلی) سیکل های زمانی حافظه بهبود می یابد. این روش با روشی که در سیستم های قدیمی تر از طریق interleaving بانک های حافظه انجام می گیرد، مشابه می باشد اما برخلاف interleaving با EDO شما نیازی به نصب دو بانک مشابه حافظه به طور همزمان در سیستم خود نخواهید داشت.
EDO-RAM دارای ترتیب سیکل های زمانی burst mode به صورت ۲-۲-۲-۵ می باشد. این را با ترتیب ۳-۳-۳-۵ که در حافظه های Fast Page mode DRAM مورد استفاده قرار می گیرند، مقایسه کنید. برای انجام چهار انتقال از حافظه، EDO به یازده سیکل زمانی کامل نیاز دارد در حالی که FPM به چهارده سیکل کامل نیاز خواهد داشت. این به معنای ۲۲ درصد بهبود در زمان سیکل بندی حافظه می باشد. اما در آزمایشات عملی، میزان بهبود در حدود ۵ درصد محاسبه می شود. با وجودیکه بهبود عملکرد سیستم در کل کوچک به نظر می رسد، نکته مهم در مورد EDO آن است که این روش از تراشه DRAM اصلی مورد استفاده در FPM، بهره گیری نموده است. بدان معنا که هیچ هزینه اضافی نسبت به FPM در این تکنولوژی صرف نمی گردد.
EDO-RAM معمولاً به شکل SIMM با ۷۲ پین عرضه می گردد. برای استفاده واقعی از حافظه EDO، چیپ ست مادربرد از سال ۱۹۹۵ ( Intel 430FX) تا ۱۹۹۷( Intel 430TX) از تکنیک EDO پشتیبانی می نمود. از آنجائیکه هزینه ساخت تراشه های حافظه EDO با تراشه های استاندارد یکسان است و نیز با توجه به پشتیبانی شرکت اینتل از تراشه های EDO در همه چیپ ست های خود، بازار PC به یکباره به سمت استفاده از EDO شتاب گرفت.
EDO-RAM برای سیستم هایی با سرعت باس تا ۶۶ مگاهرتز بسیار مناسب بود اما از سال ۱۹۹۸ بازار مربوط به حافظه های EDO، با ظهور معماری جدیدتر و سریع تر SDRAM رو به کاهش نهاد.
شکل دیگری از حافظه Burst EDO، EDO نام دارد. حافظه BEDO اصولاً همان حافظه EDO با ویژگی های خاص burst mode به منظور افزایش سرعت انتقال داده ها نسبت به EDO استاندارد می باشد. متأسفانه فقط یک چیپ ست( Intel 440FX) از
آن پشتیبانی نمود و در نتیجه این تکنیک به سرعت به وسیله حافظه SDRAM جایگزین گردید. BEDO هرگز عملاً وارد خط تولید نگردید.
