این سازمان ثبت احوال از کجا آمد؟

رسم نگهداری و حفاظت ازاسناد و مدارک دولتی درایران رسم تازه ای نیست و اگر بخواهیم دنبال ریشه اش بگردیم به هزاره های پیشین می رسیم .آثاری که از دوران هخامنشیان و آرشیوهای سلطنتی ایران در بابل اکباتان شوش پرسپولیس و دیگر شهرهای محل زندگی اقوام ایرانی پیدا شده نشان می دهد ایرانی ها از همان گذشته های دور به فکر نگهداری اسناد و مدارک هویتی بوده اند در تمام دوران پس از اسلام هم که حوادث بیشماری در این سرزمین اتفاق افتاده همچنان اسناد فراوانی باقی مانده اند ولی داستان ثبت احوال به شکل یکپارچه امروزی جدیدترازاین حرفهاست تاریخچه ثبت احوال درجهان به قرن ۱۹ میلادی برمی گردد ولی در ایران همزمان با نوسازی و مدرنیزاسیون و نیاز به شناسایی اتباع برای اخذ مالیات و ایجاد ارتش منظم مسئوولان کشوری به فکرراه اندازی چنین سازمانی افتادند.تا قبل از سال ۱۲۹۵ هجری شمسی ثبت تاریخ تولد با نگارش نام و تاریخ ولادت متولد شده پشت جلد کتابهای مقدس مثل قرآن انجام می شد.
متوفی ها هم جای خاصی برای ثبت فوتشان وجود نداشت و تنها سندی که ازفوتشان باقی می ماند نام و تاریخ فوت بود که روی سنگ قبر نوشته می شد هرچه شهرها و روستاها گسترش بیشتری پیدا کردند و رشد دانش و فرهنگ بشری بیشترشد نیاز به سازمان و تشکیلاتی برای ثبت وقایع حیاتی هم ضروری ترشد به تدریج فکرتشکیل سازمان متولی ثبت ولادت و وفات و همچنین صدور شناسنامه برای اتباع کشورقوت گرفت. بالاخره قانون ثبت احوال در جلسه ۲۰ آذر ۱۲۹۷ هجری شمسی هیات وزیران به تصویب رسید و اداره سجل احوال در وزارت داخله (کشور)وقت بوجود آمد در آن زمان وظیفه تنظیم اسناد را ماموران شهرداری برعهده داشتند و با تنظیم اسناد و توزیع شناسنامه بین مردم وقایع چهارگانه تولد ازدواج طلاق و وفات را در دفاتر مربوط ثبت می کردند.آن زمان داشتن شناسنامه اجباری نبود و تا سالها پس ازآن شناسنامه های زیادی صادرنشد تا اینکه خردادماه ۱۳۰۴ قانونی درمجلس شورای ملی وقت تصویب شد که داشتن شناسنامه رابرای همه ایرانیها درداخل و خارج از کشوراجباری می کرد سه سال بعد یعنی خرداد ۱۳۰۷ این اداره با نام اداره کل احصاییه و سجل احوال ازشهرداری جداشد و به شکل مستقل شروع به کارکرد در اردیبهشت سال ۱۳۱۹ قانون نسبتاً جامع و کاملی شامل ۵۵ ماده تصویب شد و پس از آن آیین نامه مربوط به این قانون هم در همان سال با ۱۳۱ ماده به تصویب رسید این قانون با جامعیت نسبی که داشت نزدیک ۳۶ سال پایدارماند درتیرماه ۱۳۵۵ قانون سازمان ثبت احوال کشور با شرح وظایف جدید به تصویب رسید و در سال ۱۳۶۳ هم پاره ای اصلاحات درآن انجام شد.خلاصه ثبت احوال و ماجراهای بوجود آمدنش اینی بود که گفتیم.