مجله فانوس توانمندسازی جوانان از طریق رسانه
مطالب مرتبط
ارسالی: هارون
زبان شناسی دانش درباره زبان است. در همه دوره های تاریخی زبان شناسان بسیاری موجود بودند، اما آنها دانش زبانشناسی را به میان نیاوردند. زبانشناسی همچون دانش آزاد تنها در سده (19) به میدان آمد.
زبان شناسی مقدماتی (مبادی زبانشناسی): درباره زبان، موقعیت آن در بین پدیده های دیگر اجتماعی، درباره ساختمان، بخش های گوناگون و قوانین تحولات تاریخی آن سخن می زند. از آنجایی که این گونه زبان شناسی مقدمه ای بر سلسله دانش های زبانی است، از رشته ها و قانون مندی های آن به گونه ی کوتاه و فشرده سخن به میان می آورد.
زبان شناسی عمومی (همگانی): در اساس به طور علمی آموختن زبان های جداگانه یا گروه زبانها را با روش دسته بندی، نتایج پژوهش ها درباره آنها را مورد مطالعه قرار می دهد. زبان شناسی عمومی به پرسش های زیر پاسخ می دهد:
1ـ زبان چیست؟ ماهیت و پیشرفت های آن عبارت از چیست؟ زبان چگونه ترقی می کند؟
2ـ روشهای مهمی که با یاری آنها زبان، اساس آن، تاریخ تحولات آن و ارتباط آن با زبانهای دیگر مطالعه می شوند، کدام ها اند؟
3ـ ترتیب و ساخت زبان شناسی، بخش های گوناگون آن (آواشناسی واژک شناسی، جمله شناسی (نحو)، واژه شناسی، سبک شناسی) و مناسبت های بین آنها چگونه است؟
4ـ جای زبانشناسی در بین نظام دانش ها چگونه است؟ زبان به کدام نظام دانش ها (طبیعی، تاریخی و یا اجتماعی) تعلق دارد؟
به همه این پرسش ها زبان شناسی همگانی به اساس دسته بندی آزمایش علمی آموزش زبان های جداگانه یا گروه زبان ها جواب می دهد. هر قدر در مورد این زبان ها پژوهش بیشتر شود به همان اندازه زبان شناسی همگانی نیرومندتر می گردد.
