ارسالی: داوود دادفر
فقر انسان را به هر کار زشت و خلاف قانون وادار می کند .
بر اساس تازه ترین بررسی ها در 33 کشور جهان شمار گرسنگان در سال 2006 به 930 ملیون نفر رسیده است ، در حالیکه این رقم در سال 2002 به 850 ملیون می رسید .
در فاصله چهار سال شمار گرسنگان 80 ملیون نفر افزایش یافته است ، این برای رهبران جهان و بشریت شرم آور است .
افزایش مداوم قیمت ها ی مواد غذای و سقوط بانک های جهانی این وضعیت را مشکل تر ساخته است .
پولی که بوش به بانک های کشور ش اختصاص داده است برابر با کمک 10 ساله 22 کشور صنعتی جهان می باشد ، 700 ملیارد دالر برای نجات بانک ها 20 برابر مبلغی است که می توان با آن گرسنگی را در جهان از بین برد .
کشور ما نیز در جمله 33 کشور فقیر شامل می باشد که 30 سال جنگ تمام دار و ندار ما را نیست ونابود کرد .
مردم ما به خاک و خون کشیده شد بیکاری ، فقر ، نا امنی باعث گردید تا مردم ما به کشور های بیگانه مهاجر شوند .
با آمدن حکومت کرزی مردم ما جوقه جوقه به خانه و کاشانه شان برگشتند آنهم با نهایت مشقت ، به امید اینکه شاید دولت زمینه کار و سرپناه را برای شان مهیا سازد .
اما در یغا که چنین نشد ، خلاف توقع این دل شکسته گان هم چنان بی سر پناه مانده و برای نفقه فامیل مجبور شدند دست به گدای دراز نمایند .
جامعه جهانی و مسولین حکومت نمی خواهند که مردم فقیر ما خانه و زنده گی داشته باشند .
گفته شده است که به تعداد 60 هزار طفل که سن شان از 14 سال پاین می باشد مصروف گدائی در شهر کابل می باشند .