مجله فانوس توانمندسازی جوانان از طریق رسانه
مطالب مرتبط
ارسالی: لینا
اين موافقتنامه بايد افغانستان را از جنگ و بحران به يک جامعه قانونمند و با ثبات منتقل می کرد، اکنون که با تشکيل دولت منتخب در واقع اين موافقتنامه به پايان می رسد آيا چنين شده است؟
آيا واقعيتهای کنونی با انتظاراتی که سه سال پيش موافقتنامه بن در مردم افغانستان ايجاد کرده بود مطابقت دارد؟
موافقتنامه بن که ميان طرفهای درگير افغانی و جامعه جهانی به امضا رسيد، بايد خواستهای مشخص جامعه جهانی، مردم افغانستان و طرفهای درگير درقضايای اين کشور را برآورده می کرد.
بسياری از آگاهان مسايل افغانستان بر اين نظرند که موافقتنامه بن سبب شد تا افغانستان حرکتش را به سوی جامعه مدنی قانونمند و با ثبات آغاز کند
مبارزه با تروريسم و مواد مخدر خواست جامعه جهانی بود و تامين امنيت، صلح، ثبات ، تحقق دموکراسی، تامين حقوق بشر و بازسازی کشور جنگ زده افغانستان خواست مردم اين کشور و سهم گيری و مشارکت در قدرت سياسی خواست گروههای در گير در قضايای افغانستان بود.
گردهمايی همه طرفهای درگير با حمايت جامعه جهانی در بن نخستين دست آوردش برای مردم خسته از جنگ افغانستان ” اميد” بود، مردمی خسته از جنگهای پياپی که يا تلاش داشتند راه فرار به سوی کشورهای ديگر را بيابند و يا هم نا اميدانه نابسامانيهای روز افزون زندگی و کشور شان را تحمل می کردند.
اين مردم با تدوير اجلاس بن به آينده اميدوار شدند، آنچه اين اميد را تقويت کرد و برانتظارات مردم افغانستان افزود دخالت مسقيم سازمان ملل متحد و جامعه جهانی در همايش بن بود.
“مردم خوشبين بودند”
واقف حکيمی فعال سياسی درکابل به ياد می آورد که نه تنها مردم بلکه شماری از دولت مردان افغانستان در آن وقت بيش از حد خوش بين بودند.
آقای حکيمی می گويد: “من از برخی کسانی که در اجلاس بن شرکت داشتند و بعد ها از اعضای کليدی در دولت موقت و انتقالی بودند شنيدم که بسيار خوش بين بودند و می گفتند کمکهای جامعه جهانی برای باز سازی کامل افغانستان کافی است؛ مردم عادی افغانستان هم می گفتند که حالا که بيش از 30 کشور جهان با افغانستان اعلام همکاری کرده اند و افغانستان در مدت زمان اندکی باز سازی خواهد شد.”
اما حالا اين مرحله به پايان رسيد خواستها و انتظارات مردم تاچه حدی برآورده شده است؟
