ارسالی: سردار
تجارت در دایکندی به مفهوم امروزی وجود ندارد. دکان های نیلی مانند اکثر مناطق هزاره جات به غرفه های بقالی می مانند. دکاندران بازار های دایکندی اموال مورد ضرورت مردم را ز شهر های کابل وغزنی توسط موتر هایکاماز روسی وارد می کنند. اکثریت عمده کالا های موجود در بازار های آن جا کالا های چینی . پاکستانی و ایرانی هستند.
دکانداران از داخل منطقه صرف چند قلم محدود مانند بادام .چهار مغز وغیره را به شهر ها صادر می کنند . ولی درعوض کالا های مصرفی بیشتر را وارد می کنند. چون مصرف کننده گان در آمدی ندارد. چیزی را تولید نمی توانند و همواره اقتصاد نا چیز شان وابسته به کالا های بی کیفیت خارجی است.
. باز سازی . توسعه و چالش ها چنان که گفته شد. در ادارات ولایتی دایکندی افراد کار شناس و متخصص کمتر استخدام شده اند. بنابر آن. به همان پیمانه محدود ظرفیت . توقع توسعه وبازسازی هم در مناطق دایکندی بسیار کم است . این خود یکی از چالش های عمده برسر راه توسعه است.
از سوی دیگر دولت هم توجه لازم را ندارد . چند سازمان داخلی و خارجی که در نیلی و چند ولسوالی دایکندی کارمی کنند هم کار های محسوسی انجام نداده اند. دوری و خرابی راه های دایکندی هم دیلیل دیگری برای پیشرفت کند آن ولایت است.
در کل . شاخص های عمده توسعه بازسازی در روستاها. آموزش و پروریش . آب آشامیدنی صحی. ها کشاورزی خوب . دست رسی به مراکز در مانی. رشد اقتصادی وغیره اند که در دایکندی نمی توان یافت.