ارسالی: مدینه
دایکندی در سال 1383 رسما توسط رییس جمهور کرزی گسایش یافت وبه عــنوان یک ولایت مــــستقل در کنار ســــــایرولایت کشور قرار گرفت. در تشکیل ساحه جغرافیایی آن ولسوالی های شهرستان . دایکندی . گیزاب . کجران برخی از مناطق دیگر ارزگان سابق شامل شدند. مــرکز آن در منطقه نیلی قرار گرفـــت و هشت ولسوالی به آن منـــضم گردیدند: میر امور . شهرستان . اشترلی . خدیر . سنگ تخت کجران .گیزاب و کینی.
مردم از گشایش ولایت جدید استقبال گر میکردند. آقای کرزی . رییس جـمهور . در میان مردم . در نیــــلی سخنــــرانی کرد وبه مردم وعده توسعه و عمران را داد. از حکومت مردم و امنیت سخن گـــفت . برای بسیاری ها هواید بود کـــــه اواز گشایش آن در انتخابات استفاده می کند. ولی برخی از رهبران احزاب سیاسی تاسیس ولایت دایکندی را به خود نسبت دادند. به هر حال تاسیس ولایت دایکندی را نه تنها مردم دایکندی بلکه تمام هزاره ها نشانه یی از خروج از انزوا و آغاز حسن نیت دولت کرزی دانستند.
اما دایکندی چگونه از زیر آوار ویرانه ها و مصیبت ها سر برآورد؟ دایکندی تنها مستحق تشکیل ولایت شد ومانند آب سردی برای یک مسافر سر گردان در بیابان بود. ولی بسیار زود کشمکش ها میان گروه های سابق برسر تصاحب پست های اداری آن ولایت آغاز شد و دولت هم نتوانست خود را این رقابت ها کنار کشد. بازسازی و توسعه هم خیلی زود تحت الشعاع بازی های سیاسی قرار گرفت.
کرسی ولایت به جناح آقای خلیلی داده شد” فرماندهی پولیس به جناح آقای اکبری وآقای کاظمی تعلق گـــرفت . کرســی های اداری دیگر وولسوالی ها هم به همین ترتیب تقسیم شدند. یک تعداد کمی هم خارج از این جناح بندی ها شامل
اداره ولایت دایکندی شدند.