مجله فانوس توانمندسازی جوانان از طریق رسانه
مطالب مرتبط
ارسالی مروه
اوايل امسال(2003)، ري گودمن سناتور سابق ايالتي كه رياست شركت توسعه را بر عهده دارد، به تمام 23 نفر برندگان زنده جايزهPritzker (جايزه اي كه افتخارات با اهميت معماران را مورد توجه قرار مي دهد) نامه نوشت. اين افراد، چهره هاي سرشناسي نظيرفرانك گري، رم كولهاس، فيليپ جانسون و نيماير را در بر مي گرفتند. گودمن آنها را به مسابقه دعوت كرد تا ساختماني را در خيابان 42، درست در سمت جنوب ساختمان فعلي سازمان ملل طراحي كنند.
معماراني مثل رابرت ونتوري، آي.ام.پي و گري يا خودشان يا از طريق سخنگوهايشان اعلام كردند كه تصميم به شركت در اين مسابقه ندارند. بقيه، تمايل به شركت در مسابقه داشتند، اما همان اول كار در تابستان از دور رقابت كنار رفتند. آلن ويچي، همكار طراح فيليپ جانسون مي گفت: «ما نامه اي نوشتيم و گفتيم مايل به شركت در اين مسابقه هستيم و حتي بروشوري از كارهايمان را هم ضميمه آن نامه كرديم. اما فقط يك نامه تشكرآميز دريافت كرديم.»
يوشا راموس، همكار نيويوركي كولهاس مي گفت كه ما علاقه مندي خودمان را به شركت در اين مسابقه اعلام كرديم، اما انتخاب نشديم. عاقبت، چهار معمار در اين رقابت باقي ماندند: ريچارد مير از نيويورك، فومي هيكو ماكي از توكيو، نورمن فاستر از لندن و كوين روشه از Hamden. تمام اين معماران در برپا كردن ساختمان هاي مجلل مدرن شهرت داشتند.رابرت ونتوري تلفني از سوئيس گفت كه به اين فكر مي كرده كه نداشتن تجربه ساختن آسمان خراش ها، به شانس اش لطمه وارد كرده.
همسر و همكار طراح او، دنيس اسكات براون اضافه كرد: «آدم طرح خودش را مي فرستد اما بعد خيلي نااميد مي شود.»خانم اسكات براون در حالي كه به چهار نفر برگزيدگان نهايي اشاره مي كرد، مي گفت: «تصميم ما ايرادي نداشت. اگر آنها اين چهار نفر را انتخاب كردند، به اين معناست كه ما را نمي خواهند.» كارمندان روشه و فاستر مي گفتند كه آنها اجازه نداشتند درباره اين مسابقه حرفي بزنند.
شركت توسعه هم هر گونه ارائه اطلاعات در اين زمينه را به تماس تلفني با جانل پترسون، سخنگوي «شركت توسعه اقتصادي شهر نيويورك» منتهي كرده بود. اين در حالي بود كه خانم پترسون مي گفت نمي تواند در اين زمينه اظهارنظر كند. با اين حال، ماكيو مير مي گفتند كه دارند روي طرح ها كار مي كنند و اين طرح ها اوايل اكتبر مورد بازبيني قرار مي گيرد. ماكي كه در ساخت موزه ها در ژاپن و ساخت مركز فرهنگي سان فرانسيسكو چهره شناخته شده اي است، مي گفت: «ساده نيست كه 900 هزار فوت دفتر كار و سالن كنفرانس را در چنين سايتي جا داد. اما معمارهايي كه انتخاب شده اند، آدم هاي خوش بيني هستند.»
در حال حاضر، سايت سازمان ملل را زمين بازي رابرت موسس و هواكش بزرگ تونل كوئينز ميدتاون اشغال كرده است. برخي از اعضاي اين گروه چهارنفره مخالف برداشتن زمين بازي هستند. اما جفري وايزنفلد مدير شركت توسعه سازمان ملل پيش بيني مي كند كه پاركي بالاتر از زمين بازي فعلي به گروه داده شود و در اين صورت «مونوكسيد كربن كمتري در كار خواهد بود.»اما اين كارها براي چهار معمار دردي را دوا نمي كند.
مير كه ساختمان هاي دوقلوي آپارتماني را در وست ويلج طراحي كرده _ و البته شهرت اش بيشتر به خاطر آكروپوليس مدرن اش، «جتي سنتر» در لوس آنجلس است _ مي گفت كه او با ماكي و روشه و فاستر درباره پيشنهاد يك سايت ديگر صحبت كرده، اماسازمان ملل راغب نبوده در اين مورد با معماران تماس برقرار كند. او گفت: «آنها به لطايف الحيل متوسل شدند تا رأي ما را بزنند.» او اضافه كرد كه هر معمار را جداگانه براي بازديد از سايت برده اند.
ساختمان جديد به سازمان ملل اين اجازه را خواهد داد تا موقعيت كاركنان خود را تقويت كند. ساكنان پنجاه ساله ساختمان قديميدبيرخانه، بايد به محل جديد نقل مكان كنند؛ در حالي كه دبيرخانه نيازمند تعميرات اساسي است. در مراحل بعد، ادارات سازمان ملل كه در ساختمان هاي متعددي در ميدتاون قرار دارند بايستي به برج جديد نقل مكان كنند. مير با نوعي دلواپسي پا به اين رقابتگذشته . او مي گويد: «انرژي زيادي صرف اين كار عظيم شده و تمام آن هم از جانب گروه ماست و چه كسي مي داند آنها مي خواهند چه كار بكنند؟»
