ارسالی: محمد
در وهله ی نخست مقصود از ذوق، ادبیات رفتار با مردم، دانستن ارزش زیبایی، روح زیبا، نفس لطیف، نظم، پاکیزگی، احساس لطیف ونفس شفاف وبی آلایشی است که متوجه اشتباه می شود وبا یک نگاه ویک لبخند به آن پی می برد.
این چند لحظه را با سخنان زیبایی که احساسات را پاک وقلب ها را صیقل می دهد سپری کردیم. این ها همه مترادف کلمه ی ذوق هستند.
ولی به نظر من شیرین ترین وزیباترین عبارتی را که چند لحظه پیش خواندیم این جمله است: «نفس شفاف وبی آلایشی که متوجه اشتباه می شود وبا یک نگاه ویک لبخند به آن پی می برد.»
خدایا! این چه احساس لطیفی است؟! خدایا! ما را نیز جزء چنین افرادی بگردان.
آیا توجزء آنها هستی؟!
وای از دست توکه حال وهوای به این خوبی را که احساسات را به پرواز در می آورد رها کردی وبر موضع خود اصرار ورزیده ومی گویی: این چه ربطی به اسلام دارد؟
همانا حیا شاخه ای از شاخه های ایمان است وکسی که با یک نگاه ویک لبخند به اشتباهش پی می برد با حیا نیست؟!