ارسالی: محب الله سلام
از آنجا كه در تعاليم اسلام، حيات امانت الهي است، انسان نه تنها حق تعدي به آن را ندارد، بلكه مكلف است كه از آن مواظبت نمايد؛ چرا كه خداوند از خودكشي نهي كرده است: «ولاتقتلوا انفسكم ان الله كان بكم رحيماً و من يفعل ذلك عدواناً وظلماً فسوف نصليه ناراً وكان ذلك علي الله يسير» «و خودكشي نكنيد؛ زيرا خداوند به شما مهربان است و هركس چنين كاري را از روي عداوت و ستم مرتكب شود، به زودي او را در آتشي وارد خواهيم ساخت و اين كار براي خدا آسان است».
امام صادق(ع)مي فرمايد: «من قتل نفسه متعمداً فهو في نار جهنم خالداً فيها قال الله عزوجل و لا تقتلوا انفسكم…» «هر كس از روي عمد خودكشي كند، جايگاه ابدي اش در آتش دوزخ است، چون خداوند فرموده: خودكشي نكنيد.»
روزي پيامبر درباره كسي فرمود: «اين فرد به جهنم خواهد رفت.» گروهي از شنيدن اين سخن، سخت شگفت زده شدند؛ زيرا آن فرد از پيشگامان در انجام كارهاي خير و حضور در صحنه هاي مبارزه و سياست به شمار مي رفت. بعدها وي در يكي از جنگ ها مجروح شد و براي رهايي از درد جراحت، دست به خودكشي زد. بدينسان سخن حضرت درباره او تفسير شد. آري، حق حيات به قدري ارزشمند است كه حتي انساني با آن پيشينه مبارزه در راه گسترش اسلام، اگر به آن تجاوز كند به دوزخ ره مي سپارد و سرانجام نيكي ندارد).