ارسالی: مدینه
مادر در دوران بارداري دچار نوسانات روحي و خلقي ميشود، به طوري که حساس و تحريکپذير شده و دچار خلق و خوي دو گانهاي ميگردد که همسرش را نيز متعجب ميسازد.آرامش روحي و معنوي مادر در طي دوران حاملگي از اهميت ويژهاي برخوردار است. زيرا جنين تحت تاثير محيط اطرافش ميباشد و بيشک، نزديکترين محيط به او مادر است.
وضع روحي پدر و مادر، سلامت رواني و وضعيت زندگي در دوران حاملگي و به خصوص تغذيه روحي و چگونگي محيط در اين دوران در روحيه نوزاد اثر بسزايي دارد، يعني مادري که در اين دوران گرفتار ناراحتيهاي رواني و عوارض عصبي بوده، نوزادش با مادري که حالت عادي داشته، از حيث هوش و استعداد تفاوت خواهد داشت. اگر زن بينشاط شد، بچهاي که در دل او پرورش مييابد بينشاط ميشود. هميشه به ياد داشته باشيد که غم و غصه نميتواند گره باز کند. آنچه ميتواند گره گشا باشد، صدقه، دعا و راز و نياز با خداست و اينها در سرنوشت انسان اثر دارد.
از پيامبر اکرم صليالله عليه واله وسلم نيز نقل شده است که فرمودهاند سعادت و شقاوت انسان در شکم مادر پايهريزي ميشود.
“االشقي من شقي في بطن امه و السعيد من سعد في بطن امه”
نوزادي که ثمره يک عشق حقيقي با خاطري آسوده و رضايت کامل مرد و زن بوده باشد و بعدها نيز در محيط امن و سلامت روحي مادر پرورش يافته است، نابغه بوده و يا حداقل از ضريب هوشي خوبي برخوردار خواهد بود. برعکس نوزاداني که ثمره يک عشق دروغين و تنها با هوس و احتياج زودگذر بوده و در دوران پرورش رحمي تحت تاثير حالت ناامني و شکست و ترديد مادر بودهاند، از نظر ضريب هوشي عقبتر و رشد روحي آنها نيز کمتر خواهد بود. افکار و هيجانهاي روحي مادر گرچه مستقيماً به اعصاب و مغز کودک منتقل نميشود، اما چون اين افکار و هيجانات در بدن و دستگاه گوارش مادر تاثير دارند و غذاي جنين نيز به وسيله مادر تامين ميشود و از طرفي تغذيه در بروز حالات رواني و شخصيت آينده کودک موثر است، بدين جهت ميتوان بطور قطع مدعي شد که عواطف و افکار و حالات رواني مادر در جان و روان کودک موثر است.
بيشتر کودکان مبتلا به امراض روحي، بيماري خود را از مادرشان کسب کرده اند. پس، از آنجا که تمام خصوصيات مادر در فرزند اثر خوب و بد خود را ميگذارد و خوشبختي يا بدبختي کودک را در رحم پيريزي ميکند؛ لذا ضرورت دارد مادران بيشتر مراقب رفتار و کردار خود باشند تا بتوانند فرزنداني صالح و نيکو داشته باشند. در اين زمينه از پيامبر اکرم صليالله عليه واله وسلم نيز نقل شده است که فرمودهاند سعادت و شقاوت انسان در شکم مادر پايهريزي ميشود.
هيجانات شديد، فکر و خيال بسيار، اندوه و اوقات تلخي، افکار تيره، تاسف از آبستن شدن و واکنش شوهر نسبت به حاملگي، نگراني از اينکه ممکن است نوزاد دختر باشد يا رشد کافي نداشته باشد، ترس، غم، شادي، خشم، بدبيني، بدخواهي، جنايتها، اضطرابها همه در جنين موثر است. مادر بايد به تماشاي مناظر زيبا بپردازد. شاد باشد و به افق چشم بدوزد و نظاره گر سبزه و گل باشد، حتي اتاقي که در آن زندگي ميکند بايد فرحبخش باشد.
اگر مغز در حال رشد جنين به طور دائم در معرض هورمونهايي قرار گيرد که با اضطراب مادر افزايش مييابد، بر اثر خستگي سيستم عصبياش، در آينده کودکي تند مزاج و تحريکپذير خواهد شد.
از برخوردهاي تند و تنشزا بايد خودداري شود. اضطراب و هيجانات، مادر را به هيجان ميآورد و مهمترين فردي که حمايت عاطفي مادر را به عهده دارد شوهر اوست. در اين مدت شوهر بايد با همسر خويش بيشتر ارتباط داشته باشد.
از آينده کودک و پذيرش وي و از احساس غرور بخاطر داشتن فرزند با وي سخن بگويد. بايد نشان دهد که از دگرگوني جسمي زن ناراحتي ندارد و بيشتر در کنار او باشد. پناه و دلگرمي و آرامش دهنده او باشد که اين آرامش و اطمينان از حمايت همسر، تحمل زن را در مقابل ناگواريهاي دوران حمل زياد کرده و درد زايمان را براي او قابل تحملتر خواهد نمود.
اگر مادر خسته است همسرش اصرار نکند که از فاميل و دوستان پذيرايي نمايد، زيرا خانم باردار به آرامش و استراحت و تفريح کافي نياز دارد.