ارسالی: محب الله ازبیک
يك خانم امريكايي به نام آناجارويس ( Anna Jarvis ) پس از مرگ مادرش، در هشتم ماه می 1905 به اين فكر افتاد كه از تمامي مادران در زماني كه در قيد حيات هستند، قدرداني شود. به همين دليل تمام تلاش خود را بر اين گذاشت كه روزي از سال به مادران اختصاص داده شود. او در آغاز از كشيش منطقه شان خواست كه موعظه اي در زمينه نقش مادر در جامعه ايراد كند. سپس نامه هايي به مردان روحاني، سياسي و با نفوذ فرستاد. پس از آن با خريد يك آژانس تبليغاتي، پيغام خود را با مضمون ” اختصاص دادن روزي براي ارج نهادن به مادران، آنان را جاويدان مي سازد ” به گوش مردم رساند و سرانجام در سال 1907 روز يكشنبه، دوم ماه مه – زمان مرگ مادر آنا جارويس – روز مادر ناميده شد.
پس از تلاش موفقيت آميز جارويس، با به پايان رسيدن جنگ جهاني اول، روز مادر به كشورهاي اروپايي نيز راه يافت. در سال 1917 روز مادر در سوئيس رايج شد و سپس به اتريش و جزاير اسكانديناوي رسيد. در آلمان براي اولين بار در سال 1922 اين روز را جشن گرفتند. اما در زمان ناسيوناليست ها روز مادر در اين كشور دچار انحراف شد؛ زيرا آنان بر پايه اين ايدئولوژي كه مادر ضامن دوام ِ نژاد آريايي است، اين روز را جشن مي گرفتند.
سمبل روز مادر براي مادري كه در قيد حيات است يك شاخه ميخك قرمز و براي مادري كه از دنيا رفته، يك شاخه ميخك سفيد است. آنا جارويس با ارائه اين طرح، بردن گل براي مادران را رواج داد.
آنا جارويس، باني روز مادر در كل جهان مسيحيت – زني كه خود هيچ گاه مادر نشد- در سال 1948 در خانه سالمندان فيلادلفيا بدرود حيات گفت. جالب است بدانيد كه تمام هزينه هاي نگهداري و اقامت او در خانه سالمندان را تاجران گل – افرادي كه بيشترين سود را از روز مادر مي بردند- متقبل شدند.
روز مادر در ميان ملل ديگر
فرزنداني كه نمي توانند در اين روز در كنار مادر خود باشند، اغلب با يك تلفن ، ارسال كارت، فرستادن گل يا هديه، عشق و محبت خود را ابراز مي كنند؛ و افرادي كه در اين روز لذت بودن در كنار مادر را تجربه مي كنند، با كمك در انجام كارهاي خانه، تهيه غذايي ويژه و گذراندن روز خود با مادرشان از محبت هاي او قدرداني مي كنند.
كشورهايي چون تركيه، دانمارك، فنلاند، ايتاليا، استراليا و بلژيك روز مادر را در دومين يكشنبه ماه می جشن مي گيرند. در نروژ دومين يكشنبه ماه فوريه و در سوئد و فرانسه نيز آخرين يكشنبه ماه می، اين روز، جشن گرفته مي شود. مردم فرانسه اين روز را همچون جشن تولد برگزار مي كنند. تمام خانواده دور هم جمع مي شوند و با يك وعده غذاي ويژه و كيك، روز مادر را جشن مي گيرند. بعضي از كشورها اين روز را در فصل بهار برگزار مي كنند.
در لبنان در اولين روز بهار و در ژاپن دومين يكشنبه ماه می با برگزاري نمايشگاه نقاشي از مادران تجليل مي شود. كودكان شش تا چهارده سال با كشيدن نقاشي درباره مادرانشان از آنها قدرداني مي كنند. هر چهار سال يك بار نيز نقاشي هاي برگزيده در نمايشگاهي به نام ” مادر من” به نمايش گذاشته مي شود.
تاريخچه روز مادر در يونان به گذشته خيلي دور بر مي گردد. 25 سال قبل از ظهور عيسي مسيح (ع) ، الهه هاي يوناني وجود داشتند كه براي آنها نوعي جشن مادر برگزار مي شد.
مردم هنگ كنگ، پاكستان، قطر، عربستان سعودي و امارات متحده ي عربي روز مادر را در ماه می جشن مي گيرند. مردم اين كشورها كه عموماً مسلمان اند، در اين روز به ديدن مادران خود مي روند و با در دست داشتن هدايايي چون گل، كيك، اشياي زينتي و قيمتي از ايشان قدرداني مي كنند.
در آرژانتين و هندوستان مراسم روز مادر در ماه اكتبر برگزار مي شود. مردم آرژانتين در دومين يكشنبه اين ماه از مادران قدرداني مي كنند؛ اما هندوها ده روز را براي اين منظور جشن مي گيرند. اين فستيوال بر اساس نام دورگا پوجا (Durga Puja) – زن و مادر قديسه هندو – ” دورگا ” نامگذاري شده است. بنا بر افسانه اي، اين مادر الهي ده دست دارد و در هر دست اسلحه اي براي از بين بردن اهريمن ( شيطان ).
در پرتقال و اسپانيا روز مادر ارتباط نزديكي با كليسا دارد. در هشتم دسامبر، اين مردم نه تنها از مادران قدرداني مي كنند، بلكه مراسم شكر گذاري براي مريم مقدس، مادر حضرت عيسي (ع) را نيز به جا مي آورند.
عده اي از مردم يوگسلاوي سابق هم در ماه دسامبر يك روز را به نام ” ماتريس ” جشن مي گرفتند. دو هفته بعد از كريسمس دختران و پسران جوان در سكوت و آرامش كامل دست و پاي مادر خود را در حالي كه خواب بود، مي بستند و مادر زماني كه بيدار مي شد با دادن هداياي كوچكي كه در زير بالش خود مخفي كرده بود خود را آزاد مي كرد.
اگر چه هر كشوري با فرهنگ خاص خود براي انتخاب روز مادر سمبل و دليلي دارد. اما آنچه اهميت دارد قدرداني و تشكر از مقام مادر است؛ و اين مراسم بهانه اي است تا توجه بيشتري به مادران داشته باشيم و به آنها ثابت كنيم كه چقدر دوستشان داريم.