ارسالی: مدینه
1. درمان، با ذکر و یاد خدا: «أَلا بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ آگاه باشید که با یاد خدا دلها آرامش مییابد». (رعد:28)
از بهترین راههای اساسی درمان روان، ذکر خداست؛ زیرا ذکر قلبها را جلا میدهد، ترس و نگرانی را میزداید و احساس امنیت درونی در فرد به وجود میآورد، به عبارت دیگر یاد خداوند هر گونه نا امنی را به امنیت و دشمنی را به محبت و اضطراب را به آرامش تبدیل میکند. همچنین فرد افسرده که ناامیدی سراپای وجودش را فراگرفته است، میپندارد که کسی او را درک نمیکند، ولی همین فرد در حضور خدا احساس آرامش میکند و همواره خداوند را با خود همراه میداند، به حدی که یقین مییابد در تنهایی نیز خدا او را رها نخواهد ساخت. خداوند کریم در قرآن فرموده است: «پس یاد کنید مرا تا یاد کنم شما را». (بقره: 148)
2. درمان، با خواندن قرآن و دع
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُوءْمِنینَ وَ لا یَزیدُ الظّالِمینَ إِلاّ خَسارًا. (بنیاسرائیل:85)
و نازل مینماییم در قرآن آنچه را آن شفا و رحمت است برای مؤمنین و نمیافزاید ستمکاران را جز زیان.
علامه طباطبایی رحمهالله در تفسیر این آیه شریفه اشاره به این مطلب دارد که اگر قرآن را به منزله شفا بدانیم، پس باید امراضی وجود داشته باشند که شفای آنها از طریق قرآن صورت پذیرد؛ همانگونه که دارو اثر شفابخشی برای بیماریها دارد. بنابراین چنانچه نفس انسان به مادیت گرایش یابد و اسیر هوی و هوسهای مادی گردد، درمان این بیماری او جز به مدد قرآن امکان ندارد