مجله فانوس توانمندسازی جوانان از طریق رسانه
مطالب مرتبط
ارسالی آسیه
• انجام فعاليت هاى جسمى هزينه زيادى دارد. نياز به تجهيزات، كفش و لباس ورزشى دارد. بايد براى استفاده از تاسيسات ورزشى پول پرداخت.
فعاليت جسمى را مى توان تقريباً هر جايى بدون هيچ تجهيزاتى انجام داد. حمل كردن خريدهاى روزمره، كتاب يا بچه ها فعاليت هاى جسمى خوبى به حساب مى آيند، حتى بالارفتن از پله ها هم ورزش خوبى است.
پياده روى كه مى توان آن را توصيه شده ترين و رايج ترين فعاليت جسمى دانست مطلقاً رايگان است. اغلب نواحى شهرى داراى پارك و آبنما يا ساير محل هاى پياده روى هستند و مكان هايى ايده آل براى راه رفتن، دويدن يا بازى كردن هستند. حتماً لازم نيست به يك سالن ورزشى، استخر يا ساير تاسيسات ورزشى خاص برويد تا از لحاظ جسمى خود را فعال كنيد.
• خيلى گرفتارم، فعاليت جسمى كلى وقت مى گيرد.
دست كم ۳۰دقيقه فعاليت جسمى ملايم هر روز براى حفظ سلامتى شما كافى است. منظور اين نيست كه همه كارهاى تان را متوقف كنيد. نيم ساعت فعاليت بدنى انجام دهيد. اغلب مى توان تحرك را در فعاليت هاى معمول، روزانه در محل كار، مدرسه يا خانه تلفيق كرد. ضمناً مى توان فعاليت جسمى را به طور مقطع در طول روز انجام داد مثلاً ۱۰دقيقه پياده روى تند، سه بار در روز يا ۲۰دقيقه فعاليت جسمى در صبح و ۱۰دقيقه در انتهاى روز.
حتى اگر بسيار گرفتار باشيد هنوز مى توانيد ۳۰ دقيقه فعاليت جسمى را درون برنامه هاى روزانه تان بگنجانيد.
• كودكان طبيعتاً بسيار پرانرژى هستند و آرام نمى گيرند لازم نيست براى تعليم و تشويق آنها به انجام دادن فعاليت هاى جسمى وقت گذاشت. آنها همين طورى فعال هستند.
بررسى هاى اخير نشان داده اند كه كودكان در سراسر جهان به طور فزاينده اى كمتر فعاليت جسمى انجام مى دهند و كم تحرك شده اند، اين امر به خصوص در مناطق فقير شهرى صادق است. از زمان و منابعى كه صرف تربيت بدنى مى شد كاسته شده و بازى هاى كامپيوترى و تلويزيون جاى اوقات پرتحرك قبلى را گرفته اند.تخمين زده مى شود كه در بسيارى كشورها، چه توسعه يافته و چه در حال توسعه، بيش از دوسوم كودكان و نوجوانان فعاليت جسمى به قدر كافى انجام نمى دهند.فعاليت جسمى ناكافى در كودكان مى تواند پيامدهاى بهداشتى درازمدتى داشته باشد.
فعاليت جسمى مرتب براى كودكان و نوجوانان از لحاظ بهداشت جسمى، روانى و اجتماعى منافع مهمى به دنبال دارد. فعال بودن بالقوه به كودكان و نوجوانان كمك مى كند تا به توازن و هماهنگى برسند، استخوان ها، مفاصل و عضلات سالم داشته باشند، وزن بدن شان را كنترل و چربى هاى شان را كم كنند و كارايى قلب و ريه هايشان را بالا ببرند. بازى ها و مسابقات و ساير فعاليت هاى جسمى به كودكان و نوجوانان فرصت هايى براى خودبيانگرى، اعتماد به نفس پيدا كردن، احساس موفقيت و تعامل و تلفيق اجتماعى مى دهد. فعاليت جسمى همچنين از به وجود آمدن احساس اضطراب و افسردگى پيشگيرى و اين احساسات منفى را مهار مى كند.
شركت كردن در ورزش و فعاليت هاى جسمى تحت هدايت مناسب مى تواند ساير رفتارهاى سالم مثل اجتناب از سيگار كشيدن، مصرف الكل و موادمخدر و رفتارهاى خشن را نيز در كودكان و نوجوانان تقويت كند. الگوهاى فعاليت جسمى كسب شده حين دوران كودكى و نوجوانى با احتمال بيشترى در سراسر زندگى حفظ مى شوند. بنابراين اساسى را براى يك زندگى سالم و فعال فراهم مى آورند.
• فعاليت جسمى براى اول زندگى است، در سن و سال من ديگر نيازى به اين كارها نيست.
فعاليت جسمى مى تواند كيفيت زندگى را به شيوه هاى بسيار براى مردمانى از همه سنين بهبود بخشد. شيوه زندگى فعال به اشخاص مسن تر امكان ملاقات هاى مرتب با همسن هايشان و ايجاد دوستى هاى جديد، حفظ شبكه هاى اجتماعى و تعامل با ساير افراد از همه سنين را مى دهد. بهبود انعطاف پذيرى بدنى، تعادل و توان عضلات از «افتادن» – يك علت عمده معلوليت در ميان سالمندان است- جلوگيرى مى كند. معلوم شده است كه شيوع بيمارى هاى روانى در ميان افرادى كه از لحاظ جسمى فعالند كمتر است.
• فعاليت جسمى تنها در كشورهاى صنعتى مورد استفاده دارد. مردم در كشورهاى در حال توسعه مشكلات ديگرى دارند.
در شهرهاى سريعاً در حال رشد كشورهاى در حال توسعه، ازدحام جمعيت، فقر، جرايم، ترافيك، كيفيت بد هوا، فقدان پارك ها، پياده روها، تسهيلات ورزشى و تفريحى و ساير مكان هاى امن انجام فعاليت هاى جسمى را به انتخابى مشكل بدل مى كند. براى مثال در سائوپائولوى برزيل ۷۰ درصد جمعيت شهر بى تحرك هستند، حتى در مناطق روستايى كشورهاى در حال توسعه گذراندن اوقات فراغت در حالت نشسته مثلاً به تماشاى تلويزيون به طور فزاينده اى رايج شده است. عواقب چنين وضعيتى به همراه ساير تغييرات سبك زندگى، افزايش ميزان چاقى، ديابت و بيمارى هاى قلبى است. كشورهاى با درآمد كم و متوسط بيشترين عواقب را از اين بيمارى ها و ساير بيمارى هاى غير مسرى تحمل مى كنند. ۷۷درصد كل موارد مرگ و مير ناشى از بيمارى هاى غير واگيردار در جهان در كشورهاى در حال توسعه رخ مى دهد. اين بيمارى ها همچنان در حال افزايش هستند. آنها بار سنگينى بر دوش نظام هاى مراقبت بهداشتى، منابع و اقتصاد اين كشورها مى گذارند. اين كشورها كه در تلاش براى كنترل اثر بيمارى هاى واگيردار هستند، همزمان با افزايش فشار ناشى از شيوع بيمارى هاى غير واگيردار مواجه شده اند. فعاليت جسمى به همراه رژيم غذايى سالم و سيگار نكشيدن شيوه اى كارآمد و مقرون به صرفه براى ارتقاى بهداشت عمومى در كشورهاى كم درآمد و يا با درآمد متوسط است.
