ارسالی: مدینه
مسأله سرعت و عملکرد حافظه، تا حدودی گمراه کننده است؛ زیرا سرعت حافظه معمولاً برحسب نانوثانیه بیان می شود و سرعت پردازنده، با واحد مگاهرتز یا گیگاهرتز ارائه می گردد. اگر چه اخیراً برخی انواع جدیدتر و سریع تر حافظه با سرعت های بیان شده بر حسب مگاهرتز عرضه می گردند که این به ابهام قبلی می افزاید. یک نانوثانیه، معادل با یک میلیاردیم ثانیه است. برای اینکه درک بهتری از این واحد زمانی داشته باشیم سرعت نور را در خلاء در نظر بگیرید. نور در خلاء دارای سرعتی معادل ۲۹۹۷۹۲ کیلومتر در ثانیه است. در یک میلیاردیم ثانیه، نور فقط ۲۹٫۹۸ سانتیمتر را طی می کند. سرعت های تراشه و سیستم، برحسب مگاهرتز که به معنای یک میلیون سیکل بر ثانیه و گیگاهرتز که یک میلیارد سیکل در ثانیه می باشد، بیان می گردد. پردازنده های امروزی در طیف ۲GHz-4GHz اجرا می شوند که بیشتربهبودهای عملکرد، ناشی از اعمال تغییرات در طرح CPU( مثل چند هسته ای) است تا افزایش سرعت صرف کلاک پردازنده. از آنجاییکه صحبت در مورد سرعت سی پی یو کمی گمراه کننده است، فکر می کنم جالب باشد ببینیم آنها چگونه با هم مقایسه می شوند. قبلاً به شما نشان دادیم که چگونه به صورت ریاضی این مقادیر را به یکدیگر تبدیل کنید. در تاریخ PC، همواره شاهد بوده ایم که حافظه در همگام شدن با CPU( به لحاظ زمانی) با مشکل مواجه بوده است و به همین خاطر از چندین سطح حافظه کاشه، برای گرفتن درخواست های پردازنده از حافظه اصلی کندتر( در میانه راه) استفاده گردیده است. اگرچه اخیراً سیستم هایی که از DDR2، DDR و DDR3 SDRAM استفاده می نمایند، دارای عملکرد باس حافظه معادل با باس پردازنده هستند. هنگامیکه سرعت باس حافظه، معادل با سرعت باس پردازنده باشد، عملکرد حافظه اصلی برای آن سیستم در وضعیت بهینه است. در سال ۲۰۰۷ حافظه DDR2 و DDR3 با سرعت هایی تا ۱۰۶۶MHz و بالاتر به بازار آمدند. در سال ۲۰۰۹، حافظه DDR3 با سرعت هایی تا ۱۶۰۰MHz در سیستم های جدید به شدت محبوبیت یافت.