مجله فانوس توانمندسازی جوانان از طریق رسانه
ارسالی: مروه
بعد از سقوط شمال کشور، افغانستان عملا به شمال و جنوب تقسیم شد که سلسله جبال هندوکش و بابا خطوط تقسیم این سطح جغرافیایی گردیده بود. در یک طرف حکومت جنبش ملی ـ اسلامی شمال به رهبری جنرال عبدالرشید دوستم باهمراهی عده ای از مبارزان مسلح که سالها به نام مجاهد با رژیم کابل درگیر بوده. اکنون زمانی ست که خیلی از جنرالان درآن سوی هندوکش با این مبارزان هم آرمان و هم باورشده اند و در کابل حاکمیت سخت درهراس و تکاپوست و برای نجات به هرطرف رومی کند و آهنگ دوستی و صلح می نوازد، اما دیگر دیر شده و گوش شنوايي نيست. در سمت دیگر (جنوب) حکومت داکتر نجیب الله که کابل و برخی ازشهرهای بزرگ مانند هرات وقندهار را تحت حاکمیت دارد، حملات شدید بر برخی ازمناطق را درپیش می گیرد مانند لوگر وننگرهار. اتحاد هفتگانه رهبران پیشاور که در خارج از کشور دو لت تشکیل داده بودند و سرگرم رفت و آمد ها به کشورهای ذی نفع و مذاکره با نمایندگان کشورها و سازمان ملل متحد بودند، یکباره متوجه شدند که در افغانستان فعل و انفعالات شدیدی در جهت سقوط دولت مرکزی صورت گرفته است. بنائاً به این باور رسیدند که در داخل کشور همزمان با فعل و انفعالات سیاسی خارج افغانستان، به فعالیت بپردازند، لذا به پیشروی به جانب کابل پرداختند و محاصره آن شهر ها را تنگ تر کردند، ولی بر سر نحوه تصرف آن توافق نظر نداشتند. دیگران به جز آقای گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی به ادامه محاصره کابل تا تسلیم رژیم، بدون خون ریزی را پیشنهاد کردند ولی گلبدین حکمتیار پی در پی تهدید می کرد که اگر رژیم به حزب وی تسلیم نشود به کابل حمله خواهد کرد. این اختلاف جدی ترین مشکل مجاهدین در روزهای آخر حکومت داکتر نجیب الله بود.
