ارسالی: محب الله سلام
كرامتي كه همه انسان ها در آن مساوي هستند؛ چنانكه خداوند فرمود: «و لقد كرّمنا بني آدم و حملناهم في البر والبحر و رزقناهم من الطيبات وفضّلناهم علي كثير ممّن خلقنا تفضيل»؛ «ما آدميزادگان را گرامي داشتيم و آن ها را در خشكي و دريا (برمركب هاي راهوار) حمل كرديم و از انواع روزي هاي پاكيزه به آنان روزي داديم و آن ها را بر بسياري از موجوداتي كه خلق كرده ايم؛ برتري بخشيديم.» (اسراء (7): 70).
در آيه ديگر مي فرمايد: «الله الذي جعل الارض قراراً والسماء بناءً وصوركم فاحسن صوركم ورزقكم من الطيبات ذلكم الله ربكم فتبارك الله رب العالمين» (غافر (40): 64)؛ «خداوند كسي است كه زمين رابراي شما جايگاه امن قرار داد و آسمان را همچون سقفي (بالاي سرتان) و شما را صورتگري كرد و صورتتان را نيكو آفريد و از چيزهاي پاكيزه به شما روزي داد. اين است خداوند پروردگار شم؛ جاويد وبا بركت است خداوندي كه پروردگارعالميان است.»
در آيه ديگري بر اين حقيقت، تأكيد بيشتري دارد: «ولقد خلقنا الانسان في احسن تقويم»؛ (تين (95): 4) «ما انسان رابه بهترين صورت و نظام آفريديم.» منشأ اين كرامت، رابطه مهم و ارزشمند خداوند با انسان است كه در قرآن به آن اشاره شده است: «فاذا سّويته ونفخت فيه من روحي فقعوا له ساجدين» (ص (38): 72؛ اسراء (17): 70)؛ «هنگامي كه آن را نظام بخشيدم و از روح خود درآن دميدم، براي او به سجده افتيد».
بر اساس آيات شريفه، خداوند انسان را ذاتاً مورد تكريم قرار داده است. به بيان ديگر، تجلّي تكريم ذاتي خداوند از انسان را در امور زير مي توان رديابي كرد:
خداوند انسان را جانشين خود در زمين معرفي كرد و به فرشته ها فرمان داد كه در برابر او سجده كنند انسان را محور كتاب هاي آسماني و رسالت انبياي الهي قرار داد. جهان هستي را مسخر او ساخت و سرانجام به اخلاق و فضائل انساني بشر را تكريم نمود به اين ترتيب، كرامت ذاتي ناشي از تكريم الهي از انسان با كرامت ذاتي كه در اعلاميه جهاني حقوق بشر مطرح است، تفاوت اساسي دارد و در تعاليم نبوي، انسان كرامتش را مرهون الطاف پروردگار است و اين كرامت، امانت الهي است كه بايد در حفظ آن كوشا باشد.