ابزار هاي استعمار

ارسالی: لینا

الف: دين و مذهب
دين و مذهب سلاح برنده استعمار درطول تاريخ بوده است . استعمار خارجي هميشه براي رسيدن به هدف اش از اعتقادات مردم در تحولات سياسي – نظامي استفاده بزرگي کرده اند.عزيز آريانفر محقق و پژوهشگر افغان در سخنراني مسکو خود به اين مسله پرداخته است«….رقابت هاي جهاني و رويا روييهاي ايديولوژيک, از اسلام نيز يک حربه ايديولوژيک ساختند. اين اشتباه در کشور هاي مختلف جهان به گونه هاي مختلف رخ داد…..»
چون در افغانستان مذاهب متفاوت وجود ,کشور هاي استعماري نوين موقع به نفع خود استفاده زيادي به عمل آوردند.زمانيکه شوروي به افغانستان تجاوز کرد بازيگرا ن اصلي رقابت براي مقابله دشمن شان ,وهابيسم را به عنوان يک حربه با مصارف هنگفت توسعه دادند و آنرا عليه رقباي شان در کشورما به معرض آزمايش قرار دادند که سبب تشديد مبارزه تشيع با تحريک رقب ديگر شد,آريانفر درصفحة 46 کتاب خودمي نويسد. :«در کنار لشکر کشي شوروي به افغانستان با تهاجم دوگانه يي روبرو گرديدند,اين بود که درپي تقويت مجاهدان و پخش “وهابيسم” در برابر کمونيسم و تشيع برآمدند»
«استراتيژيستهاي غربي که همه سرنخهاي بازي را دردست داشتند, درپي آن شدند تابا تلفيقي از اسلام سني ,اسلام حتي تصوفي و وهابيسم با اسلام طرازشيعي در افغانستان ,التقاط مکتبهاي گوناگون مانند مکتب ديوبند و الازهر و…..»
«… حلقه هاي معين در پاکستان دشمني تاريخي پشتونها اند, درسالهاي گذشته, يک مليون پشتون ر ابه بهانهً جنگ باروسها ,جنگ با احزاب کمونيست ,جنگهاي مختلف ميانگروهي و ميان حزبي و در اين اواخر هم به بهانه« جنگ با کفار شمال» به بهانهً هاي مختلف اينها را به کشتن ميدهند روي ميدان هاي مين مي فرستند و دم توپ ميدهند…»

ب : تعدد اقوام, زبان
چون افغانستان داراي اقوام ,مليتهاي و زبان مختلف ميباشد. مردم اين ديار از ساليان دراز در ين محدوده جفرافيايي در تفاهم و پذيرش با همي زندگي کرده آمدند, اما با تأسف نيزنگ استعماري و خود خواهي و جاه طلبي هاي ارتجاع داخلي ازين تعدد به عنوان يک حربه استفاده نموده اند که فقط به نفع استعمار خارجي و عده محدودي اشخاص جاه طلب «ارتجاع داخلي»تمام شده وهمه قرباني را مردم آزاده, دلير و عذاب کشيده افغانستان متحمل شدند.
زمانيکه بحث «پان آريائسيم»را روسها به عنوان يک حربه مطرح ساختندتا از طريق و چينال ايران عملي سازند, امريکايهاهم آرام نه نشسته بحث «پان ترکيسم»را از طريق ترکيه مطرح نمودند که تاثير اين جبهه و صف بندي هامردم افغانستان را تا هنوز در شعله خود مي سوزاند.
«هدف از پخش اين ايديولوژي ها ,دو چيز بوده يکی تجزيه پاکستان و ديگر هم دامن زدن به تنشهاي ملي و زباني در افغانستان به مقصد تجزيه آن و ماديديم که اين دهل پنجاه سال در افغانستان ناآگاهانه کوبيده شده و هيچ نتيجه نداده..»
در تجزيه ممکنه افغانستان به تشکيلات مستقل دولت, «پشتوني»و «تاجيکي – ازبکي – هزاريي» تعامل زنجيري تحولات را بر خواهد انگيخت که پيامدهاي آن را دشوار است پيشگويي کرد.» در حاليکه مردم افغانستان برادر وار در طول تاريخ زندگي کرده , مشکلات را به صورت مشترک حل و همديگر را در آغوش کشيده ,تاريخ و فرهنگ مشترک و واحد ساخته اند چنانچه مولوي مي گويد«نيميم ز فرغانه- نييم زترکستان»
قابل يادآوری ميدانم آريانفر در کتاب افغانستان به کجا ميرود؟مي نويسد:«بحران نظامي نيست که راه حل نظامي داشته باشد.اين کشور سر دچار بحران هاي متعدد اجتماعي ,اقتصادي ,سياسي ,تجاري ,مذهبي و رواني است که جنگ به هيچ را راه حل اين بحرانها شده نمي تواند.»